Թբիլիսիի Պ.Ադամյանի անվան պետական հայկական դրամատիկական թատրոնում կայացավ «Երեկ, այսօր եւ ընդմիշտ» վավերագրական ֆիլմի ցուցադրումը, որի ռեժիսորն է ծնունդով թբիլիսցի, այժմ՝ երեւանաբնակ կինոռեժիսոր Էդուարդ Եդիկիսելովը։ Սցենարի հեղինակ՝ Է.Ասին։
Վավերագրական ֆիլմը 19-րդ դարի Թիֆլիսի, այստեղ ապրող եւ գործող մեծահարուստների, հասարակական ու մշակութային գործիչների գործունեության մասին անդրադարձով, փորձում է ներկայացնել այն օրերի արվեստով շնչող, «արեւելքի փոքր Փարիզ» Թիֆլիսում, ստեղծված արգասավոր մթնոլորտը, ուր հանձին մշակույթը հարգող եւ այն հովանավորելու պատրաստակամությամբ լի հայ մեծ բարերարներ Մանթաշովի, Թամամշեւի, Արամյանցի եւ ուրիշների ազգանպաստ գործունեության եւ այստեղ ակտիվորեն գործող հայ դերասանական զանազան սիրողական խմբերի՝ մեծահարուստներ Պիտոեւի, Զուբալովի, Մուրաշովի մասնաշենքերում տրված ներկայացումների, կար հայոց թատրոնի ստեղծման բոլոր նախապայմանները։ Ապա, կադր առ կադր գծվում է 1856-ին հիմնադրված եւ հայ բեմարվեստի նվիրյալ Գեւորգ Չմշկյանի ղեկավարած թատերարվեստի կորիֆեյներ Պ.Ադամյանի, Հ.Աբելյանի, Վ.Փափազյանի, Սիրանույշի, Հր.Ներսիսյանի, ապա եւ Բ.Ներսիսյանի, Դ.Ամիրբեկյանի, Է.Ստեփանյանի, Ռ.Պապովյանի եւ այսօր թատրոնում աշխատող դերասանների անզուգական արվեստով իր շքեղ տարեգրությունը կերտած եւ այսօր կերտող հայ մշակույթի կաճառի պատմությունը։
Թատրոնի մեր օրերի ավագ, միջին, երիտասարդ սերունդ ներառող ստեղծագործական խմբի, նրա ներկայիս գեղարվեստական ղեկավար Արմեն Բայանդուրյանի, ռեժիսորներ Լեւոն Ուզունյանի, Ռոման Մատիաշվիլու, այլոց հարազատ օջախի հարուստ ավանդույթները պահպանելուն եւ զարգացնելուն միտված գործունեության մասին ֆիլմում, գնահատանքի վկայումներով հանդես են գալիս ժամանակակից թատերարվեստի ճանաչված ու հայտնի գործիչներ Վահե Շահվերդյանը, Երվանդ Ղազանչյանը, թատերագետ Լեւոն Մութաֆյանը եւ ուրիշները։
Թբիլիսիի Պ.Ադամյանի անվան պետական հայկական դրամատիկական թատրոնին նվիրված առաջին վավերագրական կինոժապավենը, հարկավ, իր շնորհակալ առաքելությունը կունենա այդ մշակութային ճանաչված օջախի շարունակվող տարեգրության մեջ։
ՋՈՒԼԻԵՏԱ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Видения стали блекнуть и совсем растаяли.
в едином порыве гордо воскликнули Коа-хаджо и Оцеола.
Некоторых они оставляли себе, обычно женщин, и держали их под замком.
Ког-да ты слышал голос внутри себя, ты становился Шивой-Римо.
Потом наступила тишина, нарушаемая лишь еле слышным тиканьем больших часов.
Его праведный гнев еще усугубила мелочность служителей "Игрушки и фигурки из бисера" лондонской подземки, которые требуют дополнительной платы от человека, в задумчивости проехавшего несколько лишних остановок.